Starożytni Victorianie

KATEDRA NAUK HUMANISTYCZNYCH I PRAWA
WYKŁAD NR 1
Autor: prof. Ardal Coehoorn

TEMAT: STAROŻYTNI VICTORIANIE

CZASY PLEMIENNE

Historia Victorii rozpoczyna się w okolicach roku 234 p.n.e., kiedy to potomkowie Vilan Północnych przebyli drogę jaskiń w Górach Karpackich i dostali się na tereny obecnego Intelowa. W tym okresie, w warunkach sprzyjającego klimatu pradawni Vilanie rozpoczęli kolonizację nowych terenów i podjęli próby osadnictwa.

W miarę upływu czasu rosnące miejscowości zaczęły rywalizować ze sobą o dostęp do wody, żywności i surowców. Już wówczas silne więzy plemienne spajały lokalne społeczności w małe grupki, skupione wokół wodza rządzącego osadą.

Dominującą rolę w regionie pełniły plemiona zlokalizowane u wybrzeża Kontynentu Wschodniego zwane Victami. Przejawiały one elementy życia państwowego. Zdawało się wówczas, że to właśnie w momencie zjednoczenia Victów powstaje starożytne państwo Victorian.

DYNASTIA VICTUSÓW – WOJNA SPAJAJĄCA

W latach 103 – 95 p.n.e. Na terenach Ziem Mersów Harad II, władca plemion Victów prowadził wojnę spajającą. W wyniku wielu walk kobiety i dzieci ościennych plemion oraz jeńcy wojenni zostali wcieleni do społeczności Victów. Harad powiększył swoje państwo o nowe terytoria. Ludy na nich zamieszkałe zmuszano do przyjmowania kultury, języka i wierzeń zdobywców.

Przez kolejne lata dynastia Victusów, której początek dał Harad I, niepodzielnie rządziła terytorium Pięciopolski, Mersji i północnego Trizondalu. W tym czasie rozpoczęto budowę wielu miast historycznie ważnych i istniejących do dzisiaj, między innymi Megapolis, oraz Rothgen.

Do roku 30 n.e. Victowie dokonali wielu odkryć geograficznych, między innymi odkryli Nordatę, koło, liczbę pi. Opracowane zostały technologie uprawy roślin i nawadniania. Zaczęto też posługiwać się zmechanizowanymi urządzeniami.

KONIEC DYNASTII VICTUSÓW

Wraz z postępem społecznym zmieniał się ustrój. Plemiona połączyły się w naród, zaś władca przyjął tytuł Króla. Wódz Tytus VII Srogi przyjmując koronę z rąk arcyprezbitra Rotrii wstąpił w szeregi władców chrześcijańskich pod imieniem Król Tytus I Mede.